ซูโม่ - ชีวิตของนักมวยปล้ำและความอยากรู้อยากเห็น

Sumo เป็นการปาชิมิของการต่อสู้สำหรับการแข่งขันที่เป็นเอกลักษณ์ของประเทศญี่ปุ่น ที่นักแข่งจะพยายามที่จะบังคับคู่ต่อสู้ให้ออกจากลู่วงกลม หรือบังคับคู่ต่อสู้ให้สัมผัสพื้นด้วยสิ่งที่ไม่ใช่เท้าsoles

มันมีต้นกำเนิดในประเทศญี่ปุ่น และยังเป็นประเทศเดียวที่มีการฝึกฝน ชินโต

แต่สิ่งที่เราอยากรู้คือชีวิตของนักมวยปล้ำซูโม่เป็นอย่างไร ดังนั้นฉันจะให้คำอธิบายพื้นฐานเพื่อเปิดจินตนาการ ชีวิตในฐานะนักสู้ได้รับการควบคุมอย่างสูงโดยมีกฎควบคุมโดยสมาคมซูโม่แห่งญี่ปุ่น

ไซม่อะซัโจกลากว่าต้องอยู่ในที่พักทั้งกลุ่มสำหรับฝึกซ้อม ที่เหล่านี้คล้ายกับราฟเฟิลในมหา'ลัย และคล้ายกับภาคเรียนว่าเฮยะในญี่ปุ่น.

และในสถานที่นี้ ทุกแง่มุมของชีวิตประจำวันของนักสู้จะถูกกำหนดโดยประเพณีที่เข้มงวด ตัวอย่างที่ดีคือมื้ออาหารหรือแม้แต่การแต่งตัวของพวกเขา ในโพสต์นี้เราจะมุ่งเน้นไปที่ชีวิตของนักสู้ หากคุณต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับกีฬาเอง เพียงแค่ดูที่ ลิงก์นี้

ชีวิตในฐานะนักมวยปล้ำซูโม่มืออาชีพ

ดังที่ได้กล่าวไปแล้วก่อนหน้านี้วิถีชีวิตถูกควบคุมอย่างมาก สมาคมซูโม่กำหนดพฤติกรรมของนักสู้ในรายละเอียดบางอย่าง และการฝ่าฝืนกฎอาจส่งผลให้ถูกปรับและ / หรือถูกพักการใช้งานและไม่เพียง แต่สำหรับนักสู้เท่านั้น

หนึ่งในสิ่งที่แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นบ่อยในชีวิตของนักสู้คือผม เพราะเมื่อเข้ามาในโลกของซูโม่ คาดหวังว่าผมจะยาวขึ้นเพื่อสร้างทรงผมแบบโตปิเต้ หรือ chonmagem และไม่เพียงแค่นั้น ยังคาดหวังว่าพวกเขาจะสวมใส่ชอนมาจและชุดประจำชาติแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นเมื่ออยู่ในที่สาธารณะ

มองด้านการตลาดเป็นการดีที่จะดึงความสนใจมาที่ตัวเอง อย่างไรก็ตามในเรื่องชีวิตส่วนตัวและความเป็นส่วนตัวฉันเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้แทบจะเป็นศูนย์ เนื่องจากเมื่อนักสู้อยู่ในที่สาธารณะพวกเขาจะถูกระบุตัวในไม่ช้า

เสื้อผ้าสำหรับแต่ละคลาสของซูโม่

เช่นเดียวกับประเภทของเครื่องราชอิสริยาภรณ์การจำแนกประเภทเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ตอบสนองวัตถุประสงค์นี้เช่นกัน นั่นคือนักสู้แต่ละคนขึ้นอยู่กับการจำแนกประเภทของเขาจะสวมเสื้อผ้าประเภทต่างๆ ไม่มากก็น้อยด้วยระบบการแบ่งประเภทของสถาบันคาราเต้และวงดนตรีของพวกเขา

หกส่วนที่สำคัญที่สุดของของมีดคือจากสูงสุดไปถึงต่ำสุด คือ:

1. マクウチ
2. じゅうりょう
3. มาคุชิตะ
4. 三段目
5. ジョニダン
6. ジョノクチ

ในโลกของซูโม่เช่นเดียวกับในกีฬาอื่น ๆ มีการแบ่งเขตที่ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างนักสู้ในสองดิวิชั่นหลักที่เรียกว่าเซกิโทริและผู้ที่อยู่ในดิวิชั่นสี่ล่าง ในทางกลับกันสิ่งเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปในคำทั่วไปของ rikishi

ดังนั้นประเภทและคุณภาพของชุดจึงเปลี่ยนไปตามการจำแนกประเภทของนักสู้ นักสู้ในสองประเภทสุดท้ายได้รับอนุญาตให้สวมเสื้อคลุมผ้าฝ้ายบาง ๆ ที่เรียกว่ายูกาตะแม้ในฤดูหนาว นอกจากนี้เมื่ออยู่กลางแจ้งจะต้องสวมรองเท้าแตะไม้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่า geta

ในทางกลับกันนักสู้ในฝ่าย Makushita และ Sandanme มีสิทธิพิเศษบางอย่าง พวกเขาสามารถสวมเสื้อคลุมตัวสั้นแบบดั้งเดิมทับชุดยูกาตะได้ พวกเขายังสามารถสวมรองเท้าแตะฟางที่เรียกว่าzōri

สิทธิพิเศษสำหรับ Sekitori

ในที่สุดสองอันดับแรกคือเซกิโทริมีสิทธิพิเศษที่ดีที่สุดคู่ควรกับตำแหน่งของพวกเขา พวกเขาสามารถสวมเสื้อคลุมผ้าไหมที่พวกเขาเลือกและคุณภาพของเครื่องแต่งกายดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อย่างไรก็ตามควรใช้รูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นของกระจุกที่เรียกว่าōichōในโอกาสที่เป็นทางการ

ดี, เนื่องจากเป็นการแบ่งออกกลุ่มครั้งแรกเสมอจะเป็นที่นิยมมากที่สุด และยังได้รับการลงทุนมากที่สุดเช่นกัน ดังนั้นเราสามารถสะท้อนได้ว่าในกSUMOอมอาจมีสิทธิพิเศษเช่นกันสำหรับนักมวยชาวยอดที่ดีที่สุด

และนี่คือความจริงพวกเขามีสิทธิพิเศษเสมอซึ่งเราจะอ่านด้านล่าง เซกิโทรินอกจากเสื้อผ้าที่ดีที่สุดแล้วยังได้รับห้องของตัวเองในคอกม้า หรือถ้าคุณต้องการคุณสามารถอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของคุณเองเช่นเดียวกับนักสู้ที่แต่งงานแล้ว

และมันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นแม้ในชีวิตประจำวันของนักสู้ก็มีความแตกต่าง นักสู้รุ่นเยาว์ควรตื่น แต่เช้าประมาณตี 5 เพื่อฝึกในขณะที่เซกิโทริเริ่มได้ประมาณ 7 โมงเช้า (ทักษะมากขึ้น = ความสะดวกสบายมากขึ้น)

อีกตัวอย่างที่ชัดเจนมีให้เห็นในการฝึกอบรม เนื่องจากเมื่อเซกิโทริกำลังฝึกนักสู้รุ่นน้องมักจะทำภารกิจ หรือเพื่อเป็นตัวอย่างให้ช่วยทำอาหารกลางวันทำความสะอาดและเตรียมอาบน้ำถือผ้าขนหนูของเซกิโทริหรือเช็ดเหงื่อ

และลำดับชั้นนี้ยังคงเดิม แม้จะเป็นการอาบน้ำหลังจากการฝึกอบรมและในการกินอาหารเที่ยง นี่คือการได้รับค่าตอบแทนสำหรับความสามารถของคุณ และสร้างแรงกระตุ้นอย่างทะลุจริงให้ลูกน้อยทำงานหนัก

เงินเดือนของนักมวยปล้ำซูโม่

เลขเลขเหล่านี้เพียงเพื่อตัวอย่างเท่านั้น และใช้เพียงเพื่อเป็นพื้นฐานเท่านั้น เช่นเดียวกับนักเตะบอลที่ไม่ได้รับเงินเท่ากัน ปรากฏการณ์นี้ก็เกิดขึ้นในสุมอโค้ะเช่นกัน

นี่เป็นเพียงค่าจ้างของฝ่ายแรกหรือ makuuchi ซึ่งแบ่งออกเป็นห้าหมวดหมู่ย่อยอื่น ๆ ซึ่งจะเป็นและรับ:

• Yokozuna: ประมาณ US $ 30.500
• Ōzeki: ประมาณ US $ 25,000
• San'yaku: ประมาณ $ 18,000 ดอลลาร์สหรัฐ
• Maegashira: ประมาณ US $ 14.000

อย่างไรก็ตามฉันจะไม่แสดงรายการค่าจ้างของแผนกอื่น ๆ เพราะมันไม่จำเป็นเนื่องจากค่าจ้างมีความแตกต่างอย่างมาก

นอกเหนือจากเงินเดือนพื้นฐานแล้วนักสู้เซกิโทริยังได้รับโบนัสที่เรียกว่าโมจิคิคิคิน รายได้นี้จะได้รับหกครั้งต่อปีนั่นคือหนึ่งครั้งในแต่ละทัวร์นาเมนต์โดยพิจารณาจากผลงานที่สะสมในอาชีพของคุณจนถึงตอนนี้ โบนัสนี้จะเพิ่มขึ้น แต่สำหรับนักสู้นั้นจำเป็นต้องทำคะแนนคาจิโคชิ

勝ち越し: ชัยชนะมากกว่าความพ่ายแพ้สำหรับนักสู้ในทัวร์นาเมนต์

โบนัสนี้จะเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษสำหรับการคว้าแชมป์ดิวิชั่นแรก และคุณจะได้รับเงินเพิ่มจำนวนมากสำหรับชัยชนะที่“ สมบูรณ์แบบ” ในลีกโดยไม่แพ้ เช่นเดียวกับโบนัสสำหรับการให้คะแนนดาวทองหรือคินโบชินั่นคือการเปลี่ยนโยโกสึนะในมาเอะกาชิระ

และเพื่อให้เสร็จสมบูรณ์ รางวัลเงินสดจะมอบให้แก่ผู้ชนะในแต่ละการแข่งขันระดับ ผู้ชนะจะได้รับเพิ่มขึ้นจาก 100,000 เยน สำหรับชัยชนะในระดับโจโนคุจิ จนถึง 10,000,000 เยนสำหรับการชนะในระดับแรก。

นอกจากรางวัลสำหรับการแข่งขันชิงแชมป์แล้วนักสู้ฝ่ายแรกที่ทำผลงานได้ดีเยี่ยมยังได้รับรางวัลพิเศษหนึ่งหรือมากกว่าสามรางวัลมูลค่ารางวัลละ 2,000,000 เยน

ส่วนที่ไม่ดีของการเป็นนักมวยปล้ำซูโม่

เนื่องจากไม่ใช่ทุกอย่างที่เป็นดอกไม้น้ำผลไม้ก็ไม่มีข้อยกเว้น ดังนั้นตอนนี้เราจะพูดถึงส่วนลบของอาชีพนักมวยปล้ำซูโม่ แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างไร้เหตุผลในทางกลับกันมันไม่รุนแรงเลยเมื่อเทียบกับกีฬาที่มีความเสี่ยงอื่น ๆ

ยังไงก็มาเริ่มกันเลย อย่างไรก็ตามฉันจะพูดถึงผลเสียต่อสุขภาพเท่านั้น พึงระลึกไว้เสมอว่าผลกระทบด้านสุขภาพของซูโม่อาจปรากฏให้เห็นได้ในภายหลังในชีวิต

ดังนั้น นักมวยซูโม่มีอายุขัยเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 60 ถึง 65 ปี ซึ่งหมายความว่าน้อยกว่าเฉลี่ยของประเทศ มากกว่า 10 ปี สาเหตุนี้เป็นผลมาจากการที่อาหารและกีฬาเป็นอันตรายต่อร่างกายของนักมวย。

มีผู้ต่อสู้มากมายที่เป็นเบาหวานหรือความดันโลหิตสูง และมักมีความเสี่ยงต่อการเจ็บหน้าอก เนื่องจากปริมาณมวลกายและไขมันที่พวกเขาสะสมไว้หลายๆ

นอกจากนี้การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปอาจทำให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับตับในขณะที่ความเครียดที่ข้อต่อเนื่องจากน้ำหนักที่มากเกินไปอาจทำให้เกิดโรคข้ออักเสบได้ ปัญหาเหล่านี้และปัญหาอื่น ๆ เป็นเรื่องปกติในการเล่นกีฬา ดังนั้นฉันไม่ทราบว่ามันเป็นหนึ่งในกีฬาที่ดีที่สุดในการฝึกซ้อม ฉันจะไม่ฝึกเพราะฉันผอมเกินไปสำหรับสิ่งนั้น

กิจวัตรประจำวันของนักมวยปล้ำซูโม่

เพื่อจบ artigo ของเราเรามาทบทวนเรื่องสุดท้าย คือวันหนึ่งในชีวิตของนักมวย Sumo สำหรับการนี้เราจะสรุปรายละเอียดของชีวิตประจำวันของนักมวยชั้นต่ำ

• โดยพื้นฐานคุณจะต้องตื่นขึ้นในเวลา 5:00 นาฬิกา จากนั้นในช่วงเวลา 5:30-11:00 นาฬิกา จะมีการฝึกอบรมในระยะยาว;
• หลังจากสิ้นสุดลง เราจะไปทานอาหารกลางวันก่อน แล้วค่อยไปนอนหลับนานๆ ต่อไป เถอะ;
• หลังจากที่พักผ่อนเล็กน้อยเป็นเวลาหลายชั่วโมง นักมวยปล้ำชั้น rikishi จะทำงานบ้านและทำการฝึกฝนอีกครั้ง โดย sekitori จะทำการฝึกฝนใหม่
• เมื่องานบ่ายเสร็จสิ้น ประเพณีก็คือการผ่อนคลายและทำให้ตัวเองสนุกสนานจนถึงเวลากินมื้อเย็น;
• จาก 19:30 ถึง 22:30 คือเวลาว่างจนถึงเวลาห้ามเครื่องงาน โดยระวังว่านักมวยนอนในห้องเดียวกัน;

อย่างไรก็ตามกิจวัตรนี้เป็นมาตรฐานกล่าวคือมีบางสิ่งเปลี่ยนจากนักสู้คนหนึ่งไปเป็นอีกคนหนึ่ง นี่เป็นเพราะการรดน้ำเป็นเรื่องที่เข้มงวดและศุลกากรก็เช่นกัน นี่กำลังกลายเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับกีฬาประเภทนี้

คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับนักมวยปล้ำซูโม่?

เนื่องจากฉันผอมเกินไปที่จะเข้าเล่นกีฬาประเภทนี้ฉันจึงไม่ต้องการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับอารมณ์ของมัน ดังนั้นฉันจะเปลี่ยนจากการสรรเสริญโดยตรงเป็นการวิจารณ์ นั่นคือชีวิตของผู้เริ่มต้นต้องลำบากแค่ไหน

ฉันยอมรับว่าสิ่งนี้กระตุ้นให้ผู้ที่ชื่นชอบกีฬามาก แต่ในทางกลับกันมันทำให้หลายคนเลิกเล่นกีฬา นอกจากนี้สิทธิพิเศษยังนำเสรีภาพที่อันตรายบางอย่างมาให้พวกเขาด้วย ฉันไม่กลัวที่จะรู้ว่าการกลั่นแกล้งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันสำหรับนักสู้มือใหม่

อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลเหล่านี้และเหตุผลอื่น ๆ ชะตากรรมของซูโม่จึงไม่แน่นอน แม้จะเป็นประเพณีที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ตกอยู่ในอันตรายที่จะยุติลง และการลดลงของจำนวนนักกีฬาเป็นผลโดยตรงของปัญหาเหล่านี้

น่าเสียดาย แต่สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น และตามหัวข้อนี้ ใน ฤดูกาลฤดูใบไม้ร่วงปี 2018 จะมีการออกอากาศอนิเมะที่สร้างจากกีฬาชนิดนี้ หรืออย่างน้อยก็คล้ายกัน เชื่อว่ามันน่าสนใจที่จะรับชม และนี่คือทั้งหมด บทความกำลังจะสิ้นสุดลง.

โปรดอย่าลืมแชร์เว็บไซต์ในโซเชียลมีเดีย และหากมีคำถาม ข้อเสนอ วิจารณ์ หรือสิ่งใดก็ตาม ก็เพียงแค่ให้ความคิดเห็นของคุณไว้ และขอบคุณสำหรับการอ่านบทความนี้จนจบ บ๊าย บ๊าย